Na tekenen komt rekenen

Ook de slak bereikt zijn doel

Het is gelukt, afgelopen week het laatste stukje van de voortuin omgespit. Wanneer ben ik er ook alweer aan begonnen? Even terugzoeken in de lijst van blogberichten; o, echt al in januari (lees voortuin reorganisatie). Toen ging de buxus en de bestrating eruit. Daarna begon het spitwerk, dat viel flink tegen doordat er op ongeveer anderhalve steek diep een laag puin onder de grond verborgen lag. (lees eigen huis en puin) Het verwijderen van onkruid en puin werd dus een arbeidsintensieve klus die ik gisteren eindelijk kon afronden. Soms was de grond te droog en te hard, de laatste tijd juist weer te nat en dan lag het spitwerk even stil. Ondertussen werd het werk door buurtgenoten en passanten gade geslagen. Was ik aan het spitten dan volgde er regelmatig een praatje in de trant van: 'wat een werk hè!' en 'wat ga je toch allemaal doen?' Ook werd me door de bakfietsmeneer bemoedigend toegeroepen: 'Ziet er goed uit hoor!' en later - toen mijn vakantie voorbij was: 'Het schiet niet meer zo op hè!' De pompoenen die in de zomer op de reeds omgespitte helft groeiden zorgden ook voor de nodige bekijks. En allemaal zijn ze nieuwsgierig naar de volgende fase: wat zal er in de voortuin komen? 

Dit is het beplantingsplan dat ik tekende voor de voortuin. Blokken van verschillende soorten heesters, wisselend in kleur, textuur en hoogte. (lees voortuin plan D)

Deze foto geeft een idee van het ontwerp. 

De fase van inplanten komt dus naderbij, ik blij. Maar eerst moet er nog enige zorg aan de grond besteed worden. De klei in de voortuin is arm, het bevat weinig humus en bodemleven, vandaar ook dat de heermoes het er zo goed doet: Nu is het zo dat Heermoes een signaalplant is voor arme gronden, voor gronden met een laag gehalte aan mineralen. Doordat ze diep wortelen, kunnen ze mineralen diep uit de bodem naar boven halen en zo de bovenste laag verrijken en verbeteren. Ik raad u dan ook aan om het afgetrokken stuk gewoon ter plaatste te laten liggen. De plant gaat verdorren en uiteenvallen, de opgenomen mineralen gaan in de bodem terecht komen en zo stilaan de tekorten aanvullen. (bron: natuurlijkemoestuin.be)

Dat wordt dus de volgende klus: bemesten en egaliseren. Daarna kan de pret beginnen van het inplanten. Nu ben ik aan de hand van het ontwerp aan het rekenen hoeveel planten ik nodig zal hebben. Lastig om vanaf een tekening - op schaal uiteraard - te rekenen naar de realiteit. Hoe groot zijn de planten? Hoe ziet zo'n vak er in het echt uit? Met advies van de kweker kom ik er vast wel uit. Doordat ik zoveel tijd in de voortuin steek, blijft er 'achter' het een en ander liggen. Toch groeit en bloeit het allemaal best lekker. Nog een paar plaatjes uit de hof:

De dahlia's doen het nog steeds heel goed. Slakje vindt het wel een leuk verstopplekje. 

Deze 'waterlelie-dahlia' doet het echt supergoed dit jaar. 

Dezelfde soort, de bloem wat verder open en bedekt met pareltjes dauw.

De rozerode aren van de Persicaria bloeien ook lang door. Het waren enorme planten geworden - waar ook nog eens winde door groeide - vandaar dat ik ze in oktober vorig jaar helemaal uitgespit heb en daarna wat kleine stukken wortelstok terug geplant. (onverteerbaar) 

 Tot slot, de sierlijke Gaura lindheimeri met bloemen als vlindertjes.