Scherven brengen geluk

Het voortuinproject is inmiddels ontaard in een intensieve krachtmeting: armpje drukken met de tuin. Even omspitten zit er niet in met een laag puin onder de grond.  En ik weet al wie dit wedstrijdje wint want mijn nek, schouders en armen zijn niet mijn sterkste punt - de manuele therapeute heeft er weer werk aan. Dus ik geef me gewonnen en kijk mijn oudste zoon lief aan, hij is zo aardig om de spitriek van mij over te nemen. Hij spit en ik haal de brokstukken en heermoeswortels uit de losse grond. De kippen duiken op de wormen af, zo'n makkelijke, snelle hap slaan ze niet af. 

Tussen brokken baksteen en dakpan vind ik soms wat pareltjes: kleurige stukjes porselein. Scherven serviesgoed uit lang vervlogen jaren. Hoe lang? Tja wie zal het zeggen. Stiekem hopen we op een bijzondere vondst, we bevinden ons tenslotte nabij historische grond. Enkele straten verwijderd van Hof van Jaantje stond in de vijftiende eeuw het kasteel van West-Souburg, ook bekend als Slot Aldegonde. 

"Het bestond uit twee delen en had dikke muren en spitse torens. Het was omringd door een brede diepe gracht waarover een ophaalbrug lag. Het was zodanig gebouwd dat het een eventueel beleg zou kunnen doorstaan. Van binnen echter was het kasteel in de loop der tijd aangepast aan de levensbehoeften van de bewoners. Met name de Bourgondiërs (tweede helft vijftiende eeuw) hebben het hunne bijgedragen aan de vergroting van de pracht en praal. Zo had Philips van Bourgondië, "admiraal van de zee", een zekere Jan Goosaert, (...), ingehuurd om copieën van antieke kunstwerken uit Italië te maken. (...) Kortom de luxe van het kasteel zal waarschijnlijk met een vijf sterrenhotel van tegenwoordig te vergelijken zijn geweest." Bron: Grepen uit Vlissings verleden. C. Peters

Lang duurde deze pracht en praal niet, het kasteel werd op 23 april 1573 in brand gestoken door opstandelingen die wilden voorkomen dat Slot Aldegonde in handen van de Spanjaarden viel. 

In oktober 1971 werd er bij de aanleg van het hoofdriool voor de wijk Westerzicht gestuit op de funderingen van het kasteel en zijn er - door snelle noodopgraving door de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek - veel zeldzame voorwerpen opgegraven die nu in het Zeeuws Museum in Middelburg te zien zijn. 

Met dit verhaal in het achterhoofd is het toch best spannend graven in onze voortuin. Sowieso verzamel ik al jaren elk kleurig scherfje wat de grond prijs geeft en ik leg ze op de stenen en in het grind rond de vijver. Mijn zoon weet dat en neemt scherven die hij tijdens zijn werk in de groenvoorziening vindt mee naar huis. En kijk nu zelf hoe aantrekkelijk die brokjes geschiedenis zijn, al spittend en wroetend zijn er allerlei verhalen te bedenken:

Een eendennekje met een strik, van een kinderbordje? Nee, het lijkt wel of er een revolver op zijn nek gericht wordt, dat kan geen kinderbordje zijn, maar wat dan wel? Welke freule schikte het fruit op de fleurige bloemenschaal? Splinters Chinees porselein met zijn felblauwe decoratie, wie dronk daar 's middags thee uit? Een stuk van een opengewerkt fruitmandje en daartussen een reuze charmant manneke uit Italië? Onweerstaanbaar toch? 

Even schoonspoelen. 

Manneke tussen de scherven bij de vijver. Gevonden tijdens wandelingen of werk in de tuin. 

Manneke tuurt over de slotgracht van zijn eigen kasteel West-Souburg. Dromend over lang vervlogen tijden...