(on)schuldig

Ik ben schuldig, er valt niet onderuit te komen. Geen alibi, geen uitvlucht. Het ligt er blauw op zwart: slakkenkorrels! In de hof van Jaantje is door Jaantje zelf op een mooie lenteavond gestrooid met slakkenkorrels teneinde een halt toe te roepen aan de vraatzucht van deze weekdieren aan met name jonge, weerloze plantjes.

Pretendeert u niet ecologisch, biologisch verantwoord te tuinieren Mevrouw? Jawel edelachtbare, maar het zijn korrels van een bedrijf dat is gespecialiseerd in de ontwikkeling van ecologisch verantwoorde producten, edelachtbare.

Voor de rechtbank hoef je niet te verschijnen voor dit vergrijp. De hobbytuinier mag naar hartenlust strooien en spuiten tegen allerlei schadelijke of ongewenste beesten en planten. Toch voel ik me schuldig. Is dat nodig? Hoe zit het nu eigenlijk met slakkenkorrels, of beter gezegd, wat zit er eigenlijk in slakkenkorrels? Op de vrolijk gele doos met opschrift: "Laat de natuur het werk doen" staat "Ferramol^®" , werkzame stof: ferri fosfaat. 100% Natuurvriendelijk (behalve voor slakken dan), veilig voor huisdieren, egels, vogels, wormen en andere nuttige dieren (nee de slak vinden we in dit verband even niet nuttig). Verder lees ik op de doos dat de slak zich vol vreet met korrels, zich terugtrekt in zijn schuilplaats waar hij vervolgens dood gaat.

Als mens hoef je niet bang te zijn om na dit galgenmaal slijmerige resten dode slak te vinden want de slakkenresten worden probleemloos opgenomen in de ecologische kringloop. Mijn schuldgevoel is na het lezen van deze opgewekte tekst al stukken minder. Maar de fabrikant kan me zo veel wijsmaken. Na wat speurwerk op internet blijkt dat ferri fosfaat ijzerfosfaat is, een stof die gewoon in de natuur voorkomt. De korrels zijn redelijk onschadelijk voor mens en (meeste) dieren maar niet zo onschuldig als de fabrikanten ons beloven, ze bevatten naast ijzerfosfaat nog andere bestanddelen die dan weer wel kwaad kunnen voor regenwormen, huisdieren en mensen.

Dan toch maar in de weer met biervallen? (smerig al die slakkenlijken in een plas bier en dan kan ik wel een heel fust ingraven) knoflookaftreksel? Gedaan, het hele huis stonk en de slakken maalden er niet om. Koffiegrom? Is nog een optie, ik heb er nog geen ervaring mee.

Voelt Jaantje zich nog schuldig? Een beetje. Gaat ze nog slakkenkorrels gebruiken? Een beetje. Slakken in de borders vind ik niet zo’n probleem, de volgroeide vaste planten overleven het wel als ze aangevreten worden. Maar als de familie slak in één nacht opvreet wat ik na weken zaaien, vertroetelen, verspenen eindelijk aan de volle grond heb toevertrouwd, dan word ik giftig en grijp ik in met ijzeren hand. Eén theelepel per m², dat wordt een precisiebombardement voor het natuurlijk evenwicht. 

"Doen wie er het eerste is?"

Morgen lekker oogsten? Niet dus.
Nix salademix

meer info:  slakkenkorrels: niet zonder risico

Hoe de slak er zelf over denkt:

Hans!’ roept Sijmen verschrikt, ‘ga weg daar, raak het niet aan!’ Hans kijkt naar zijn vriend, van de slak die net nog grapjes maakte is niets meer over. Als een bibberig puddinkje zit hij te trillen onder zijn huisje en hij zegt: ‘Blauwe hagelslag, onze vader waarschuwde ons er altijd voor.

'Kinderen kijk uit voor blauwe hagelslag, het ziet er lekker uit, het ruikt lekker en het smaakt waarschijnlijk zelfs lekker. Lekkerder nog dan het kropje sla dat er bij in de grond staat. Je denkt dat je een feestmaaltje hebt ontdekt maar….’ Sijmen stopt even met vertellen, slikt een paar keer en zegt héél zachtjes: ‘geen slak die je kan vertellen hoe het blauwe feestmaal heeft gesmaakt.’

(uit: Hans de Wants)